Badanie rys i pęknięć oraz ich rodzaje
Badanie pęknięć oraz rys i określenie pierwotnej przyczyny pękania jest kluczem do wyboru najlepszej opcji naprawy pęknięć. Krótko mówiąc, krytycznymi elementami potrzebnymi do zaprojektowania właściwej naprawy pęknięć są średnie szerokości pęknięć (w tym minimalne i maksymalne szerokości) oraz określenie, czy pęknięcia są aktywne, czy nieaktywne. Oczywiście cel(e) naprawy pęknięć jest tak samo ważny jak pomiar szerokości pęknięć i określenie potencjału przyszłych ruchów pęknięć.
Iniekcja to prosty sposób na aktywne pęknięcia i rysy
Aktywne pęknięcia poruszają się i rosną. Przykładami mogą być pęknięcia wynikające z ciągłego osiadania gruntu lub pęknięcia działające jako złącza skurczowe/rozprężne elementu betonowego lub konstrukcji oraz rysy. Uśpione pęknięcia są stabilne i nie przewiduje się przyszłych ruchów. Zazwyczaj pęknięcia spowodowane skurczem wysychania betonu będą aktywne na początku, ale ostatecznie ustabilizują się i uśpią, gdy zawartość wilgoci w betonie ustabilizuje się. Ponadto, jeśli istnieje wystarczające wzmocnienie (stalowe pręty zbrojeniowe, włókna stalowe lub włókna makrosyntetyczne) przechodzące przez pęknięcia, przyszłe ruchy są kontrolowane i pęknięcia można uznać za uśpione.
W przypadku uśpionych pęknięć należy użyć sztywnych lub elastycznych materiałów naprawczych. Aktywne pęknięcia wymagają elastycznych materiałów naprawczych i specjalnych rozważań projektowych takich jak iniekcja rys i pęknięć, aby umożliwić przyszłe ruchy. Stosowanie sztywnego materiału naprawczego do aktywnych pęknięć zazwyczaj powoduje pękanie materiału naprawczego i/lub przyległego betonu.
